6 Nisan 2014 Pazar

Üç-Beş Dakika

Kaç onuncu gece bu
Sabah ışıkları yaklaşırken
Benimle olmadığına yandığım?
Kaçıncı ağlayıştır sence?
Pembe panjurlu ekstrem hayallerimin
Şömine başında kucağına kafamı
koyduğum hanımefendim..
Bu nasıl bir boşluk?
Bu nasıl başıboşluk?
Bu nasıl kaybetmedir düştüm
kalkamıyorum,
Günbegün senelerce geri dönmek istiyorum,
Hayat devam ediyor,
bense duruyorum.
Zamanın paçalarına yapışıp onu
durdurmaya çalışırken
toprakta sürünüyor,
acı çekiyorum.
Ne olur bi' sonraki gözümü açışımda...
Boşver cümlemi bitirmeyeceğim.
Bi sonraki gözümü açışımda,
yine beni sevmeyeceksin.
Değişmeyecek dünyam, batmaya devam.
Bıktımsa da yıkıklıktan,
seni
kimseyi sevmeyip, sevmeyeceğim kadar
çok sevmeye devam.
Yarın çok güzel olsun sana,
aklına geleyim, üç beş dakika.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder